Masters of Karate Do
Ο Takahara Peichin (1683-1760) ανήκε στην τάξη των Samurai κι όπως δηλώνει ο τίτλος του Peichin, ανήκε στην προσωπική φρουρά του βασιλιά της Okinawa. Aσχολούνταν με την κατασκευαστή χαρτών, ενώ ήταν και αστρονόμος. Στην Okinawa ήταν γνωστός για τις μαχητικές του ικανότητες πάνω στις τοπικές πολεμικές τέχνες που ονομάζονταν ti, te ή tode. Ζούσε στην πόλη Akada [ή στο χωριό Akata του Shuri], και ήταν 67 ετών, όταν τον επισκέφτηκε και με τον πρέποντα σεβασμό του ζήτησε να γίνει μαθητής του ο 17χρονος Sakugawa.
O "Tode" Sakugawa Satunushi (1733-1815) γεννήθηκε στο χωριό Τoribori του Shuri, στις 3 Μαρτίου 1733 και πέθανε στις 17 Αυγούστου 1815, σε ηλικία 82 ετών. Ο Sakugawa ανήκε κι αυτός σε γενιά Samurai. Κάποιοι λένε ότι το μικρό του όνομά του ήταν Shungo. Ο πατέρας του πριν πεθάνει εξέφρασε την επιθυμία ο γιός του να εκπαιδευτεί στις πολεμικές τέχνες. Έτσι σε ηλικία 17 ετών, αναζήτησε τον καλύτερο δάσκαλο της περιοχής. Ο Takahara ήταν ευρέως αναγνωρισμένος εκείνη την εποχή, ως περίφημος μαχητής των πολεμικών τεχνών. Λέγεται μάλιστα ότι, βασισμένος στην εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής πάνω στις πολεμικές τέχνες, εντυπωσιάστηκε από την προσωπικότητα του Sakugawa και τελικά συμφώνησε να γίνει δάσκαλός του. Το γεγονός ενθουσίασε τον Sakugawa, o οποίος ασκήθηκε στις τοπικές μαχητικές τέχνες για περίπου 10 χρόνια κάτω από τις νουθεσίες του Τakahara Peichin. Οι ικανότητες του Sakugawa αυξανόταν με τον καιρό και όσοι τον γνώριζαν τον κοίταζαν πια με δέος. Λίγα χρόνια πριν τον θάνατό του, ο Takahara έδωσε την ευχή του (την έγκριση του) στον Sakugawa να διευρύνει τους ορίζοντες του στις πολεμικές τέχνες και να σπουδάσει υπό την επίβλεψη ενός νεοφερμένου Δασκάλου του Kung Syanag (Ku Sanku) που είχε έρθει από την Κίνα. Δύο μέρες μόλις πριν το θάνατό του ο Takahara κάλεσε τον Sakugawa και του είπε τα εξής: "Μετά το θάνατό μου, να γίνεις γνωστός με το όνομα Tode Sakugawa. Σε όλες σου τις ενέργειες, πάντα να θυμάσαι να βοηθάς την πατρίδα σου." Έτσι ονομάστηκε "Τοde" που σημαίνει "Κινέζικο χέρι".
Κοντά στο 1760 (ίσως το 1761 ή και το 1756) έρχεται στην Okinawa ένας κινέζος γνώστης των κινέζικων μαχητικών τεχνοτροπιών ο Kusanku (Kushanku ή Ku Sanku ή Kung Syanag ή Koso Kun). Η επίσημη ιδιότητά του είναι αξιωματούχος του στρατού (διπλωματικός ακόλουθος του στρατού), αλλά σύμφωνα με κάποιες πηγές αυτό είναι απλά ένα προσωπείο που χρησιμοποίησε ο Kusanku για να καλύψει την πραγματική του ταυτότητα. Το σίγουρο είναι ότι ο Κusanku ήταν υψηλού επιπέδου Δάσκαλος του Kenpo και σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε διάσημος για την μαχητική του ικανότητα. Στην φήμη του βοήθησε και κάποια επίδειξη της τέχνης του, που έγινε σε δημόσιο χώρο στην Οkinawa, η οποία λέγεται ότι απαρτιζόταν από άλματα, γροθιές, λακτίσματα και αποκρούσεις, χωρίς την εκτέλεση κάποιου kata. Υπάρχει μάλιστα και το αρχείο της επίδειξης που έχει τον τίτλο "Το Γεγονός Oshima" και γράφτηκε από ένα κονφουκιανό μελετητή. Εκεί γίνεται αναφορά σε κάποιο κινέζο με το όνομα "Kusankun", o οποίος "εφάρμοσε την τέχνη του και νίκησε τον επιτιθέμενο με διπλό ψαλιδωτό χτύπημα των ποδιών του". Προφανώς πρόκειται για την κίνηση διπλού λακτίσματος (nidan geri) που αποτελεί μέρος του kata Kusanku (Dai), και το οποίο επίσης αναφέρεται στο κινέζικο βιβλίο των πολεμικών τεχνών "Bubishi."
O Kusanku έζησε για ένα διάστημα στο χωριό Kume της Okinawa. Εξαιτίας της παραμονής του εκεί η μαχητική τέχνη, την οποία κατείχε, έγινε ευρύτερα γνωστή. Λέγεται μάλιστα ότι έφερε από την Κίνα κάποιους μαθητές του και διέδωσαν την κινέζικη τεχνοτροπία στην Okinawa. Επέδρασαν στην τεχνοτροπία του Shuri-te, ενώ ήταν καθοριστική η επιρροή τους στην ανάπτυξη του Shorin-ryu. Δίδαξε σε πολλούς ντόπιους και αναμεσα σε αυτούς τους Sakugawa, Chatan Yara και Shionja. Κατά μια εκδοχή o Kusanku ήταν αυτός που εισήγαγε την χαρακτηριστική θέση ετοιμότητας της κλειστής γροθιάς πάνω στον κορμό (hikite), και την εκτόξευσή της από εκείνο το σημείο με περιστροφή προς τον αντίπαλο. Επίσης σε αυτόν αποδίδεται κάποια αρχική μορφή φιλικού αγώνα (kumite) στο karate της Okinawa. Αυτή η μορφή αγώνα αναφέρεται ως Kumiai Jutsu.
Ποιός πραγματικά ήταν ο Kusanku και ποια μαχητική τεχνοτροπία δίδασκε; Mε κάποια ασάφεια λέγεται ότι ο Kusanku διδάχθηκε ch'uan-fa από μοναχό Shaolin. Μια πιο εμπεριστατωμένη έρευνα αναφέρει τα έξης. Γύρω στο 1760 (άλλοι λένε για το 1733) κάποιο ασήμαντο γεγονός στάθηκε η αφορμή για την επίθεση των κυβερνητικών Manchu με στρατό, κανόνια, όπλα και βέλη εναντίον του Ναoύ Fukien Shaolin, που εκείνη την εποχή αποτελούσε τον πυρήνα όλων των ναών της περιοχής Shaolin. Ο ναός πολιορκήθηκε, πυρπολήθηκε και βομβαρδίστηκε. Οι μοναχοί αντιστάθηκαν, αλλά τελικά κατατροπώθηκαν. Όσοι επέζησαν τράπηκαν σε φυγή. Λέγεται ότι αρκετοί επέζησαν αυτής της καταστροφής, σε αντίθεση με κάποιους άλλους ισχυρισμούς. Τουλάχιστον 19 επιζώντες αναφέρονται, και ο Ku Sanku είναι ένας από αυτούς. Λόγω της εμφάνισης του Κu Sanku στην Okinawa γύρω στα 1760, ξέρουμε ότι το Fukien Shaolin καταστράφηκε εκείνη την εποχή. Έτσι, σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, ο Ku Sanku ήταν γνώστης του Fukien Shaolin Nan Q'uan (Shaolin Southern Fist) και ήρθε στην Οkinawa, πιθανόν καταδιωκόμενος, με το προσωπείο του κυβερνητικού αξιωματούχου. Όταν αργότερα ο Ναός Fukien Shaolin ξαναχτίστηκε ο Ku Sanku επέστεψε εκεί για να βοηθήσει και είναι πιθανόν στην συνέχεια να υπήρξε ένας από τους 10 Μεγάλους Δασκάλους του Ναού.
Κατά την επιστροφή του στην Κίνα ο Kusanku πήρε μαζί του και τον Sakugawa, γεγονός που επιβεβαιώνει κι ο Funakoshi. Εκεί ο "Τode" έμεινε για έξι χρόνια. Προφανώς διέμεινε στον Ναό Fukien Shaolin και βοήθησε στην επανακατασκευή του. Κατόπιν επέστρεψε στην Okinawa όπου παρουσίασε την τεχνοτροπία στην οποία με τα χρόνια είχε κατασταλάξει. Αυτή πρέπει να ήταν περισσότερο κοντά σε αυτό που σήμερα ξέρουμε ως Karate. Ο Sakugawa ήταν ένας από τους πρώτους που "ανακάτεψαν" τις τεχνοτροπίες της Κίνας με αυτές του Σκληρού και Μαλακού της Okinawa. Πολλές από τις τεχνικές του είναι ενσωματωμένες στο kata Kusanku. Στα χρόνια που ακολούθησαν έγινε ένας διάσημος Samurai και του δόθηκε ο τίτλος Satunuky ή Satunushi, που ήταν τίτλος που δίνονταν στους samurai για τις υπηρεσίες του στο βασιλιά. Είχε πολλούς διάσημους μαθητές και ανάμεσα σε αυτούς ήταν οι Chikatosinumjo Sokon Matsumura, Satunuky Makabe, Satunuky Ukuda, Chikuntonoshinunjo Matsumoto. O Tode Sakugawa συνέβαλε σε πολύ μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη του karate της Okinawa. Και ίσως η μεγαλύτερη συμβολή του ήταν η διδασκαλία του Sokon "Bushi" Matsumura.
O Sokon Matsumura (Buseitatsu, Unyu, Bushi Matsumura, Bucho) γεννήθηκε στο χωριό Yamagawa του Shuri το 1797 και πέθανε το 1889 σε ηλικία 92 ετών. Ο M. Bishop χρησιμοποιώντας κάποιο γεγονός γενεθλίων συμπεραίνει ότι γεννήθηκε το 1809 και πέθανε το 1901. Καταγόταν από γνωστή οικογένεια Shizoku Samurai και είχε και κινέζικες ρίζες. Ήταν καλός μαθητής, μελετητής και εξέχων καλλιγράφος. Από μικρή ηλικία, όπως και πολλοί νέοι από το Shuri, έμαθε τα βασικά του ti. Στρατολογήθηκε στην υπηρεσία της βασιλικής οικογένειας Sho.
O Sakugawa έγινε δάσκαλος του Matsumura όταν αυτός ήταν 14 χρονών, το 1810, και τον εκπαίδευσε μέχρι και το θάνατό του, το 1815. Σύμφωνα με την παράδοση ήταν επιθυμία του πατέρα του να εκπαιδευτεί υπό την επίβλεψη του περίφημου Tode Sakugawa. Λέγεται ότι για να εκπαιδεύσει τον μαθητή του στις αποκρούσεις, αφού τον έδεσε σε ένα δέντρο έτσι ώστε να μην μπορεί να φύγει, έκανε γροθιές εναντίον του με αποτέλεσμα να αντιληφθεί ο Matsumura την χρησιμότητα της μετακίνησης του σώματος.
Μετά τον θάνατο του Sakugawa και για δύο περίπου χρόνια έμεινε ουσιαστικά μόνος, χωρίς δάσκαλο, μέχρι την ηλικία των 20 ετών. To 1817 ο βασιλιάς Sho Ko (που κυβέρνησε την Okinawa την περίοδο 1804-34) τον έστειλε στην Κίνα για περαιτέρω εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες. Έτσι πήγε στον Ναό Fukien Shaolin. Εκεί έμεινε πολλά χρόνια (πιθανόν 26 χρόνια μέχρι το 1843) και αν ο Κu Sanku ήταν ακόμη ζωντανός, σίγουρα εκπαιδεύτηκε υπό την επίβλεψή του. Από τα kata τα οποία αργότερα δημιούργησε φαίνεται ότι στο Fukien διδάχτηκε τις τεχνοτροπίες και των 5 ζώων του Shaolin Five Animal System. Aυτό βέβαια ήταν εξαιρετικά δύσκολο επίτευγμα γιατί σπάνια όλη η γνώση δινόταν σε ένα άτομο. Χαρακτηριστικό είναι κάθε ένας από τους 10 Μεγάλους Δασκάλους του Ναού γνώριζε το 1/10 της τέχνης του Shaolin. Επομένως διδάχτηκε και απο τους δέκα Μεγάλους Δασκάλους του Ναού Fukien.
Δεν ήταν ασυνήθιστο στους κατοίκους της Okinawa να "ξοδεύουν" 20 ή και περισσότερα χρόνια στην Κίνα. Εξάλλου ο Μatsumura δεν θα μπορούσε να μάθει ότι έμαθε, αν δεν έμενε αρκετά χρόνια ώστε να γίνει δεκτός στον "εσωτερικό κύκλο" του Shaolin. O Matsumura το γνώριζε αυτό, όπως και ο βασιλιάς της Okinawa που τον έστειλε εκεί.
Στην πόλη Fuchou της επαρχίας Fukien, ήρθε σε επαφή με τους δασκάλους Iwah (Cheng Feng-shu) και Wai Xinxian που τον εκπαίδευσαν στην τεχνοτροπία Yongchun Hakutsuru, που έχει επίσης τις ρίζες της στο Shaolin Five Ancestral Fist System.
O Matsumura επέστρεψε στην Okinawa to 1843 σε ηλικία 46 ετών. Έχοντας εκπληρώσει την αποστολή του στο μέγιστο, ο βασιλιάς της Okinawa (κατά πάσα πιθανότητα ο Sho Iku) τον διόρισε προσωπικό του σωματοφύλακα. Πήρε τον τίτλο Satunuky και αργότερα προβιβάστηκε σε Chikutoshi. Aναφέρεται και με τον τίτλο Chikatosinumjo. Λέγεται ότι ο Matsumura παντρεύτηκε την Yonamine Chiru, μια γυναίκα από οικογένεια γνωστή για τις ικανότητες της στις πολεμικές τέχνες. Ο Μ. Bishop αναφέρει ότι "η σύζυγος του Sokon Matsumura είχε ικανότητες που θα ζήλευαν οι περισσότεροι άντρες. Κόρη ενός πλούσιου εμπόρου (Yonabaru), της άρεσε το sumo, η χειροπάλη και οι διαγωνισμοί άρσης βαρών, στους οποίους, μέχρι που γνώρισε τον Matsumura, συχνά προκαλούσε και κέρδιζε τους διεκδικητές. Ο Chotoku Kyan θυμόταν που την είχε δει να σηκώνει ένα σακί με ρύζι που ζύγιζε 60 κιλά με το ένα χέρι, απλώς για να σκουπίσει από κάτω." Ο Βushi κάποτε είχε πει ότι δεν θα παντρευόταν ποτέ μια γυναίκα που δεν θα μπορούσε να τον χτυπήσει. Πιθανόν να είχε ως γυναίκα-πρότυπο την Fang Q'iniang, την γυναίκα που ανάπτυξε την τεχνοτροπία Hakutsuru (Λευκός Γερανός).
Ένας μαχητής που φαίνεται πως επηρέασε την τεχνοτροπία του Μatsumura ήταν κάποιος πειρατής από την νότια Κίνα, με το όνομα Chinto. Για κάποιο άγνωστο λόγο το καράβι του προσάραξε στην ακτή της Okinawa. Εκεί άρχισε τις κλεψιές και τις λεηλασίες. Ο βασιλιάς έστειλε τον Bushi να τον καταδιώξει. Όταν τον βρήκε έγινε μάχη, άλλα δεν υπήρξε νικητής. Αφού παρόλες τις προσπάθειες του απέτυχε να τον συλλάβει, κατά ένα παράξενο τρόπο συμφιλιώθηκε μαζί του και αντάλλαξαν γνώσεις πάνω στις πολεμικές τεχνικές. Με αφορμή αυτό το γεγονός ο Matsumura δημιούργησε το kata Chinto, το οποίο περιέχει τεχνικές που ο Bushi έμαθε από τον αντίπαλό του. Δεν είναι ξεκάθαρο από πιο κινέζικο σύστημα προέρχονται αυτές οι τεχνικές. Πάντως έχουν στοιχεία της τεχνοτροπίας Yongchun Hakutsuru.
Μετά τη συνταξιοδότησή του, ο Matsumura δίδαξε karate σε ανοιχτό χώρο στο χωριό Sakiyama, στο Shuri. Μεταξύ των μαθητών του ήταν και οι: Anko Itosu, Anko Asato, Kentsu Yabu, Kiyuna Pechin, Chomo Hanashiro, Sakihara Pechin, Gichin Funakoshi, Ryosei Kuwae, Chotoku Kyan.
Στους συνεχιστές του έργου του άφησε τα kata, Naihanchi 1 & 2, Passai Dai (Matsumura no Passai), Seisan, Chinto, Gojushiho, Kusanku και Hakutsuru. Ένα σύνολο από kata, γνωστό ως Chanan την εποχή του Matsumura, διαιρέθηκε από τον ίδιο τον Bushi και αποτέλεσε την βάση για τα kata Pinian 1 & 2.
O Bushi Matsumura υπήρξε από τους μεγαλύτερους μαχητές της εποχής του. Λέγεται ότι δεν νικήθηκε ποτέ σε καμιά από τις πολλές μάχες που έδωσε. Είχε τον χαρακτήρα ενός samurai. Αφιέρωσε τη ζωή του στην εξάσκηση της τέχνης του και πέθανε από φυσικό θάνατο.
Είναι ο εμπνευστής και οργανωτής του Shorin Ryu (Shaolin Liu στα κινέζικα) karate. Χρησιμοποίησε το όνομα Shorin με σαφή αναφορά στις τεχνοτροπίες των Ναών Shaolin. Παρόλα αυτά το σύστημα του δεν ταυτίζεται με το σύστημα Shaolin. Είναι μια τεχνοτροπία που συνδυάζει στοιχεία του Okinawa-te (tode), του Shaolin Southern Fist System, του Yongchun Hakutsuru (Λευκός Γερανός) και ιδιόμορφων τεχνοτροπιών όπως αυτή του Chinto. Και βέβαια πάνω από όλα η προσωπική πινελιά του μεγάλου μαχητή, που όπως έδειξε ο χρόνος μπόρεσε να δημιουργήσει τις βάσεις για όλη την μετέπειτα εξέλιξη του σύγχρονου karate.
Υπάρχουν δύο δημοφιλείς ιστορίες που δείχνουν την προσφιλή στρατηγική του Matsumura να νικά τον αντίπαλό του πριν καν μπει στην μαχη είτε τρομοκρατώντας τον είτε ρίχνοντάς του το ηθικό.
Ο Μ. Bishop παρουσιάζει στο βιβλίο του μια επιστολή που έστειλε ο Matsumura, λίγο καιρό πριν τον θάνατό του, στο μαθητή του Ryosei Kuwae και είναι ένα από τα ελάχιστα παλιά χειρόγραφα της Okinawa, που έχουν διασωθεί άθικτα έως τις μέρες μας.
O άνθρωπος που έδειξε το δρόμο της πολεμικής τέχνης που σήμερα γνωρίζουμε ως Shorin ryu karate do ήταν ο Sokon "Bushi" Matsumura. Βέβαια δεν ήταν μόνος του. Είχε μυθικούς δασκάλους όπως ο Kusanku, o "Tode" Sakugawa και o Iwah, αλλά και άξιους συνεχιστές όπως ο Anko Itosu, ο Chotoku Kyan και o Choshin Chibana. Αποτέλεσε όμως τον ακρογωνιαίο λίθο που έδεσε την παράδοση με κάτι καινούριο που γεννήθηκε. Κι αυτό ήταν το karate.
Ο Yasutsune "Ankoh" Itosu γεννήθηκε το 1832 στο χωριό Yamagawa, στο Shuri και πέθανε το 1915 στην ηλικία των 83 ετών. Από μικρή ηλικία μελέτησε το karate υπό την επίβλεψη του Sokon Matsumura. Τέλειος γνώστης των κλασσικών γραμμάτων της Κίνας αλλά και της Ιαπωνίας, έγινε ο γραμματέας του τελευταίου βασιλιά της Okinawa, του Sho Tai, μέχρι τη διάλυση της μοναρχίας το 1879.
Οι πληροφορίες, που αφορούν τα επόμενα 20 χρόνια της ζωής του είναι αόριστες, αλλά όπως βεβαιώνει ο Katsuya Miyahira κατά την περίοδο αυτή ο Itosu πλάτυνε την γνώση του στο karate ασκούμενος υπό τον Shiroma (Gusukuma) από το Tomari και υπό κάποιο κινέζο που ζούσε στο Tomari.
Τον Απρίλιο του 1901 ο Itosu εισήγαγε το karate στο Jinjo δημοτικό σχολείο του Shuri, ως τμήμα του προγράμματος φυσικής αγωγής. "Στην αρχή", αναφέρει ο Nakama, "το karate το θεωρούσαν πολύ επικίνδυνο για τα μικρά παιδιά κι έτσι ο Itosu αφαίρεσε τις επικίνδυνες τεχνικές, απλοποίησε τα kata του και έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στις βασικές τεχνικές της γροθιάς και της απόκρουσης".
Το 1905 ο Itosu έγινε δάσκαλος karate στο νομαρχιακό κολλέγιο Dai Ichi και στο νομαρχιακό κολλέγιο εκπαίδευσης των δασκάλων. Μετά από τρία χρόνια έγραψε ένα γράμμα για τη νομαρχιακή υπηρεσία παιδείας, που αφορούσε μια ιδέα, η οποία οδήγησε στην εισαγωγή του karate σε όλα τα σχολεία της Okinawa και αργότερα στην εξάπλωση του στην Ιαπωνική ηπειρωτική χώρα.
Από πληροφορίες του Miyahira, ο Itosu απλοποίησε τα kata του Matsumura Naihanchi, ανέπτυξε την κινέζικη περιστροφική γροθιά στην τωρινή της μορφή και δημιούργησε τα Pinan kata (Shodan, Nidan, Sandan, Yondan, και Godan). Ο Chozo Nakama ισχυρίζεται ότι ο Itosu είχε μάθει το kata Chiang Nan (Chanan) από ένα κινέζο, που είχε ζήσει στην Okinawa και αργότερα το ανασχημάτισε και το απλοποίησε σε πέντε βασικά kata, που τα ονόμασε Pinan, επειδή το κινέζικο Chiang Nan ήταν πολύ δύσκολο να το προφέρει κανείς (αυτά αργότερα μετονομάστηκαν Heian kata στο Shotokan του Funakoshi Gichin στο Τόκιο). Ο Horoku Ishikawa είχε τη θεωρία ότι "ο Itosu είχε βασίσει τα πέντε Pinan kata του σε μια ανάλυση του kata Kusanku Dai". Ο Nakama επίσης πίστευε ότι ο Itosu έμαθε το kata Chinto από ένα δάσκαλο, που ονομαζόταν Nakahara.
Ερευνώντας τον χαρακτήρα του Itosu ανακαλύπτει κανείς ότι είχε υπάρξει ένας καλός, αλλά ταυτόχρονα αυστηρός πατέρας για τους μαθητές του. Ο Shinpan Shiroma είχε πει ότι ο Itosu ήταν προσεκτικός, πολύ αυστηρός και πως στο dojo του στο χωριό Kybagawa, στο Shuri, εφάρμοζε σπαρτιατική πειθαρχία.
Όσον αφορά τη σωματική του διάπλαση είχε μυώδες στήθος, μακριά γενειάδα και ήταν κάτοχος τεράστιας κρυμμένης δύναμης. Ο Chosin Chibana βεβαίωνε ότι ο Itosu πράγματι είχε πολύ ισχυρή γροθιά, αλλά λέγεται ότι ο Matsumura είπε κάποτε στον Itosu: "Με τη δυνατή σου γροθιά μπορείς να ρίξεις οτιδήποτε κάτω, όμως δεν μπορείς καν να με αγγίξεις".
Ο Itosu είχε ένα φίλο τον Asato, με τον οποίο μοιραζόταν το ίδιο μικρό όνομα, το όνομα Anko. Ενώ ο Asato (που ήταν ειδικός στο ti και εξαιρετικός μαχητής με το σπαθί) πίστευε ότι τα χέρια και τα πόδια θα έπρεπε να είναι σαν όπλα με λεπίδα και ότι θα πρέπει να αποφεύγεται κάθε επαφή με τα χτυπήματα του αντιπάλου, ο Itosu υποστήριζε ότι το σώμα δεν χρειάζεται να είναι τόσο ευκίνητο και θα πρέπει να αντέχει και στα πιο σκληρά χτυπήματα.
Ο Anko Itosu ήταν πάνω απ' όλα ένας διορατικός άνθρωπος και ταυτόχρονα οραματιστής κι άφησε πίσω του μια εντυπωσιακή λίστα μαθητών που αργότερα βοήθησαν να πραγματοποιηθεί το όνειρό του, που ήταν βέβαια η εξάπλωση του karate.
Οι περισσότερες πηγές συμφωνούν ότι ο Chibana ήταν από το χωριό Torihori, στο Shuri, και άρχισε να προπονείται στο karate (αφού είχε απορριφθεί δύο φορές) σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων με δάσκαλο τον Anko Itosu (το μοναδικό του δάσκαλο) με τον οποίο και παρέμεινε για δεκατρία συνολικά χρόνια.
Στην ηλικία των τριαντατεσσάρων ο Chibana έφτιαξε dojo στο Torihori και δίδασκε το karate του Itosu αναλλοίωτο.
Αργότερα μετέφερε αυτό το dojo στο χωριό Kumoji, στη Naha και το 1929 το εγκατέστησε στην αυλή του Baron Nakijin στο χωριό Gibo, στο Shuri και το ονόμασε "Λέσχη έρευνας του tode".
Μετά τη μάχη της Okinawa, ο Chibana βρέθηκε στη χερσόνησο της Κίνας, όπου δίδαξε karate μέχρι το 1948, πριν επιστρέψει στο Shuri και επαναλειτουργήσει το dojo του στο Gibo. Αργότερα δημιούργησε παρόμοιες Λέσχες αντίστοιχα στα χωριά Jiku, Asata, Sukayamachi, Mihara (όλα στη Naha) και στο χωριό Yamagawa, στο Shuri, μεταφερόμενος από τη μια περιοχή στην άλλη.
Από το 1954 ως το 1958 διορίστηκε κι εργάστηκε ως εκπαιδευτής karate στο αστυνομικό τμήμα του Shuri. Το Μάιο του 1956, όταν δημιουργήθηκε η Ομοσπονδία Karate-do της Okinawa (της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος) ο Chibana έγινε ο πρώτος πρόεδρος. Δύο χρόνια αργότερα παραιτήθηκε και ξεκίνησε το Σύνδεσμο Shorin ryu Karate-do της Okinawa και έγινε ο πρώτος πρόεδρος εκεί επίσης. Το 1960 ο Chibana έλαβε μετάλλιο για τις εξαίρετες υπηρεσίες του στην εκπαίδευση Φυσικής Αγωγής από την εφημερίδα Okinawa Times και το 1968 έλαβε το παράσημο Kunyonto του Ιερού Θησαυρού από τον Αυτοκράτορα Hirohito. Στη διάρκεια της ζωής του ο Chosin Chibana πραγματοποίησε πολλές επιδείξεις και στην τελευταία επίδειξη το 1968 βρέθηκε μπροστά σε ένα ενθουσιασμένο κοινό. Πέθανε στην αρχή του επόμενου χρόνου από καρκίνο του δέρματος από τον οποίο και υπέφερε για αρκετό καιρό.
Σύμφωνα με τον Katsuya Miyahira, ο Chosin Chibana πίστευε ότι "επειδή το katate είναι μια πολεμική τέχνη δεν θα έπρεπε να διδάσκεται σαν άθλημα ή σαν απλή φυσική άσκηση".
"Κατά τη διάρκεια της προπόνησης", συνήθιζε να λέει o Chibana, "το άτομο πρέπει να ξεχνάει τα πάντα και να συγκεντρώνει την πνευματική του ενέργεια ώστε το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια να γίνονται ένα. Τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών πρέπει να γίνονται σαν λόγχη έτσι ώστε, ένα μόνο λάκτισμα ή μια γροθιά να μπορεί να σκοτώσει. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος απαιτείται μακρόχρονη, διαρκής και προσεκτική προπόνηση. Η υπερβολή μόνο ζημιά μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα".
O Miyahira ανέφερε επίσης ότι o Chibana έλεγε ότι "ο καθένας πρέπει να υιοθετήσει και να αναπτύξει κινήσεις που να ταιριάζουν με το δικό του σώμα και την ιδιοσυγκρασία του".
Όταν ήταν νέος, ο Chibana ήθελε να γίνει ο δυνατότερος και διασημότερος karateka όλων των εποχών και συνέχιζε με το ίδιο πνεύμα μέχρι τα ογδόντα του χρόνια. "Με τον καιρό", έλεγε, "το σώμα γίνεται όλο και πιο δυνατό, αλλά φτάνοντας τα πενήντα και τα εξήντα του χρόνια ο άνθρωπος πρέπει να αποκτά πιο αργούς ρυθμούς. Μετά αναπτύσσεται ένα διαφορετικό είδος δύναμης".
Ακόμη και στην ηλικία των ογδόντα χρόνων, ο Chocin Chibana πίστευε ότι είχε ακόμη "μακρύ δρόμο να διανύσει".
Οι πιο σημαντικές και μυστικές αρχές του Chibana, ήταν οι εξής:
1. Κατανόηση των kata και αξιολόγηση της βελτίωσης της φυσικής κατάστασης, έτσι ώστε να αναπτυχθεί αρκετές φορές η φυσική δύναμη του προπονούμενου
2. Στις πολεμικές τέχνες πρωτεύουσα σημασία έχει η ταχύτητα
3. Με την προπόνηση στα kata του karate οξύνεται η αντίληψη και τα χτυπήματα γίνονται ισχυρότερα.
Ανάμεσα στους μαθητές του Anko Itosu, ο Gichin Funakoshi είναι πιθανότατα ο πιο γνωστός στο εσωτερικό της Ιαπωνίας, όπου έκανε πολλά για να γίνει δημοφιλές το Shotokan karate του και για να ενθαρρύνει την εξάπλωσή του σε όλο τον κόσμο. Στην Okinawa, ο Chosin Chibana δίδαξε με δυναμισμό το karate του Itosu και λέγεται ότι αυτός επίσημα ονόμασε το συγκεκριμένο είδος Shorin ryu γύρω στα 1935 υιοθετώντας κινέζικά ιδεογράμματα που σημαίνουν "μικρό δάσος". Τα ιδεογράμματα αυτά προφέρονται επίσης "Kobayashi". Έτσι, για να διαφοροποιηθεί αυτό το Shorin ryu από το Shorin ryu των Shaolin, έχει προστεθεί η λέξη "Kobayashi" σε παρένθεση.
O Nagazato Shugoro γεννήθηκε το 1919, στο χωριό Sakukawa, στο Shuri, αλλά ο πατέρας του που ανήκε στην τάξη shizoku, πέθανε όταν ο Shugoro ήταν μόλις τριών ετών.
Πρωτάρχισε την εκπαίδευσή του στο karate το 1935 υπό τον Seichi Iju (έναν πρώην μαθητή του Shinpan Shiroma) στο τμήμα κηδεμονευμένων στο Minato στην πόλη Sakai, Osaka μένοντας μαζί του μέχρι το 1940.
Το ίδιο διάστημα (δηλαδή 1936-1940) ο Nagazato εκπαιδεύτηκε στα όπλα του kobudo, sai, bo, nunchaku, tunfa και nichokama υπό τον Seiro Tonaki, ο οποίος ήταν μόνο λίγο μεγαλύτερος (από τον Nagazato) και υπήρξε για κάποιο διάστημα μαθητής του Sanda Chinen.
Στη συνέχεια ο Nagazato κατατάχθηκε στον ιαπωνικό στρατό, όπου διδάχθηκε τεχνικές ξιφολόγχης και στρατιωτική πειθαρχία στις τότε στρατολογήσεις της πατρίδας του. Στην αρχή ήθελε να ενσωματωθεί, αλλά μετά από λίγο άρχισε να αντιπαθεί την στρατιωτική ζωή και να επιθυμεί να επιστρέψει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Με το τέλος του πολέμου το όνειρό του πραγματοποιήθηκε και επέστρεψε στην Οkinawa για να γίνει αφοσιωμένος μαθητής του Chocin Chibana τον οποίο θεώρησε ως τον πιο εξέχοντα αυθεντικό δάσκαλο karate της εποχής.
Το 1951 ο Nagazato άνοιξε ένα dojo σε συνεργασία με τον Chocin Chibana το οποίο ονόμαζε συχνά, το "The Chibana Dai Ichi Dojo". Μετά το 1955, αφού έλαβε τον τίτλο του επικεφαλή εκπαιδευτή (shihan) από τον Chibana, ο Nagazato άνοιξε το σημερινό dojo στην Aja κοντά στην Naha που ονόμασε "Shorin ryu Shorin kan Nagazato Dojo". Ο Chibana ήταν ο εμπνευστής αυτού του ονόματος.
Την ίδια χρονιά ο Nagazato ξανάρχισε εκπαίδευση bojitsu, αυτή τη φορά υπό τον γιο του Seiro Tonaki, τον Masami Chinen με τον οποίο έμεινε μέχρι το 1958.
Ο Nagazato διδάσκει τα karate kata: Kihon kata (Ichi, Ni, San) Fukyu kata (Ichi, Ni, San, Yon, Go) Naihanchi (Ichi, Ni, San) Pinan (Ichi, Ni, San, Yon, Go) Passai (Dai, Sho) Kusanku(Dai, Sho) και Gojushiro καθώς επίσης και τα όπλα bo, sai, tunfa, και nunchaku.
"Αρχικά", λέει ο sensei Nagazato, "ο Chibana είχε διδάξει την τεχνοτροπία του Anko Itosu χωρίς να την τροποποιήσει, ωστόσο η προπόνηση συμπεριλάμβανε και λίγη ελεύθερη μάχη (kumite)". O Nagazato πρόσθεσε τα Kihon και Fukyu kata και διδάσκει την έκδοση του Iju στο Gojushiro.
Με την βοήθεια του γιου του Minoru, που είναι ιατροδικαστής, ο Nagazato διατηρεί ένα αυστηρό έλεγχο στο dojo του. Το πρόγραμμα προπόνησης τείνει προς το αθλητικό karate με ψηλά λακτίσματα, πολύ ιδρώτα και πιέσεις στις αρθρώσεις. Η ελεύθερη μάχη χωρίς προστατευτικά είναι γρήγορη και σκληρή, αλλά όχι δυσάρεστη και υπάρχουν συμμετοχές πολλών dojo. Ο Nagazato είναι ένας από τους λίγους δασκάλους στην Okinawa που πρακτικά παλεύει ελεύθερα με τους μαθητές του, οι οποίοι παραδέχονται ότι δεν μπορούν ούτε να τον πλησιάσουν για να τον χτυπήσουν, γιατί το παραμικρό πλεονέκτημα που μπορεί να αποκτήσουν αντιμετωπίζεται με μια αστραπιαία αντίδραση. Ευτυχώς ο Nagazato συγκρατεί πάντα τις γροθιές του. Παρ' όλη την έμφαση στην πάλη, πιστεύει ότι η εξάσκηση στα kata είναι πιο σημαντική από τους αγώνες και όπως και στα περισσότερα dojo της Okinawa οι εξετάσεις αξιολόγησης βασίζονται κυρίως στην πρόοδο στα kata.
Χαρακτηρισμένος ως "καλλιτέχνης της μιας γροθιάς" από μερικούς από τους Αμερικάνους μαθητές του, ο Shugoro Nagazato έχει αναπτύξει την μάχη του στο karate σε μια έξοχη τέχνη. Οι πολλές επιδείξεις στην ηπειρωτική Ιαπωνία καθώς και στο εξωτερικό πιστοποιούν την δημοτικότητά του. Ωστόσο το μεγαλύτερο μερίδιο της φήμης του το οφείλει στους πολλούς ευρύτερα γνωστούς μαθητές του στις Η.Π.Α. συμπεριλαμβανόμενου και του master Tadashi Yamashita.
Ο Master Yamashita Tadashi, κάτοχος 9 dan στο Kοbayashi Shοrίn Ryu και 9 dan στο Kοbudο, είναι ο επικεφαλής εκπαιδευτής του Shοrin Ryu και του Kοbudο της Zen Okinawa Kοbudο Renmei στις Η.Π.Α.
Γεννήθηκε στην Ιαπωνία στις 5 Φεβρουαρίου του 1942, έζησε όμως στην Οkinawa από 8 ετών. Σε ηλικία τριών ετών έχασε τον πατέρα του. Ξεκίνησε να ασχολείται με τις πολεμικές τέχνες από 11 ετών, ενώ έγινε κάτοχος του 1ου dan σε ηλικία 16 ετών. Σήμερα ζει μόνιμα με την οικογένειά του στο Lοs Αngeles των Η.Π.Α. όπου μετοίκησε σε ηλικία 24 ετών.
Ο Master Yamashίta Tadashi είναι σήμερα ένας από τους δημοφιλέστερους εκπαιδευτές διεθνώς και θεωρείται η αυθεντία στα παραδοσιακά όπλα της Οkinawa παγκοσμίως. Είναι ο νεότερος karateka στην ιστορία της Ιαπωνίας που έφτασε στο 7ο dan σε ηλικία μόλις 27 ετών. Ο τίτλος του δόθηκε μετά από εξετάσεις το 1968 από το φημισμένο master του Shοrin ryu, Chibana Chοsin και του προσωπικού του δασκάλου στην Okinawa, Nagazatο Shugοrο.
Στις Η.Π.Α. σήμερα λειτουργούν πάνω από 60 παραδοσιακά dοjο υπό την εποπτεία του. Η δημoτικότητά του, καθώς και οι ικανότητές του στo karate και στο kοbudο αλλά και στην προσωπική του τεχνοτροπία, τo Suikendο, ήταν αρκετός λόγoς για να εμπλακεί στον κόσμο του θεάματος (στο Ηοllywοοd).
Έχει λάβει μέρος σε περισσότερες από 25 ταινίες, μεταξύ των οποίων είναι: Thrillseekers, The Karate, The Blind Karate man, Karate 2, Εnter the Dragοn, Judge Dee, Gοlden Needles, Οctagοn, The Seνen, The Magnificent Three, The Shinοbi, Kung Fu, Α Man called Slοan, Αmerican Ninja 1 & 5 κ.τ.λ.
Σήμερα ασχολείται αποκλειστικά με τη διδασκαλία της τέχνης του και τη διάδοσή της, κρατώντας ζωντανές τις παραδοσιακές αξίες του karate της Okinawa.
