Σχετικά με το Δρόμο (Do)
To 2000 μεταφράστηκε στα αγγλικά ένα από τα δύο βιβλία του sensei Shoshin Nagamine (έζησε την περίοδο 1907-1997 και ήταν ο ιδρυτής του παραδοσιακού συστήματος Matsubayashi-Ryu Karate Do της Okinawa), το Tales Of Okinawa’s Great Masters, το οποίο αποτέλεσε το προϊόν πολυετούς έρευνας του μεγάλου αυτού δασκάλου σε αρχεία, ανθρώπους, τοποθεσίες και κάθε δυνατή πηγή πληροφοριών, ώστε να συλλέξει κάθε πιθανό στοιχείο που να σχετίζεται με τις μεγάλες μορφές karateka που είχαν προηγηθεί διαμέσου των αιώνων.
Το έργο του υπήρξε εξαιρετικά δύσκολο, μιας και τα περισσότερα μνημεία πολιτισμού του μικρού, αλλά τόσο ιδιαίτερου, νησιού της Okinawa είχαν κατά 90% καταστραφεί κατά το βομβαρδισμό της 10ης Οκτωβρίου 1944 από τις αμερικανικές δυνάμεις, από τις πυρκαγιές που ακολούθησαν, αλλά και από την αιματηρότερη μάχη του Ειρηνικού Ωκεανού κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τη μάχη της Okinawa (επιχείρηση Iceberg) που ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1945, διήρκεσε 82 ημέρες και κόστισε τις ζωές σε πολύ πάνω από 200.000 ανθρώπους, αφήνοντας έως και έναν στους τρεις, ουσιαστικά άμαχους, κατοίκους του νησιού νεκρό.
Αναγνωρίζοντας ως μία από τις πλέον κορυφαίες μορφές στην ιστορία του karate τον άνθρωπο που ουσιαστικά συνύφανε την προσωπική πνευματική ανάπτυξη κάθε karateka με τη φυσική του ενασχόληση με την πολεμική τέχνη, τον Bushi Matsumura Sokon Okinai (ο οποίος γεννήθηκε το 1809 και έζησε καθόλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα, τουλάχιστον μέχρι και το 1896), ο Soshin Nagamine αφιερώνει στο βιβλίο του ένα εκτενέστατο κεφάλαιο στον γιγάντιας σημασίας αυτό δάσκαλο.
Στο κεφάλαιο αυτό αναφέρεται στο αρχαιότερο σωζόμενο έγγραφο στην ιστορία του karate : σε ένα χειρόγραφο πάπυρο του ιδίου του Bushi Matsumura, ένα makimono που συνέταξε σε ηλικία άνω των 70 ετών, το οποίο ο Nagamine εντόπισε το 1951 στο σπίτι του Kuwae Ryokei, του πρωτότοκου γιου του Kuwae Ryosei - του τελευταίου επιφανούς μαθητή του sensei Matsumura. Το χειρόγραφο αυτό το φωτογράφισε, το μελέτησε και το παραθέτει στο κείμενό του.
Το κείμενο του αυτό έχει ως εξής :
“Προς το σοφό νέο αδερφό μου Kuwae (Ryosei)
Μέσω αναλυτικής και επίμονης προπόνησης μπορεί κάποιος να συλλάβει την αληθινή ουσία των μαχητικών παραδόσεων. Συνεπώς, σε παρακαλώ να λάβεις σοβαρά υπόψη σου τα λόγια μου. Δεν είναι μικρότερου ενδιαφέροντος η θεμελιώδης ομοιότητα ανάμεσα στις μαχητικές και τις πνευματικές παραδόσεις. Εξετάζοντας τα πνευματικά φαινόμενα ανακαλύπτουμε τρία διαφορετικά στοιχεία : 1. τη μελέτη του shisho, 2. τη μελέτη του kunko, και 3. τη μελέτη του jukyo.
Η μελέτη του shisho αναφέρεται στον έλεγχο των λέξεων και στις επικοινωνιακές δεξιότητες. Η μελέτη του kunko αναφέρεται στη συγκριτική έρευνα της φιλοσοφίας των αρχαίων κειμένων και της διδασκαλίας της αίσθησης του καθήκοντος μέσω του παραδείγματος. Κι όμως, παρά τη μοναδικότητά τους, αδυνατούν να ανακαλύψουν το Δρόμο. Επιτυγχάνοντας μόνο ρηχή κατανόηση της πνευματικότητας, τα shisho και kunko δε μπορούν να ληφθούν ως πλήρεις μελέτες.
Ο Δρόμος μπορεί να βρεθεί μέσω της μελέτης του jukyo (ή Κονφουκιανισμού). Βρίσκοντας το Δρόμο μπορούμε να αποκτήσουμε βαθύτερη κατανόηση των πραγμάτων, να χτίσουμε δύναμη από τις αδυναμίες και να κάνουμε τα συναισθήματά μας πιο ειλικρινή, να γίνουμε ενάρετοι και ακόμη και να διαχειριστούμε τις προσωπικές μας υποθέσεις πιο αποτελεσματικά, και πράττοντάς το να κάνουμε το σπιτικό μας πιο ειρηνικό – μια γενική αρχή που μπορεί να βρει εφαρμογή και σε ολόκληρη τη χώρα ή και ολόκληρο τον κόσμο. Τότε είναι πλήρης η μελέτη, και ονομάζεται jukyo.
Εξετάζοντας εξονυχιστικά τις μαχητικές μεθόδους, ανακαλύπτουμε τρεις υποπεριπτώσεις :
1. Gakushi no bugei : ένα ψυχολογικό παιχνίδι στρατηγικής που εξασκείται από μαθητές και αυλικούς.
2. Meimoku no bugei : τεχνοτροπίες καθαρά σωματικής μορφής, οι οποίες στοχεύουν αποκλειστικά στη νίκη (χωρίς αρετή, οι μετέχοντες είναι γνωστοί για τις εριστικές τους τάσεις, συχνά βλάπτουν τους άλλους ή ακόμη και τον ίδιο τους τον εαυτό, και περιστασιακά αποτελούν ντροπή για την οικογένειά τους).
3. Budo no bugei : τις γνήσιες μεθόδους που δεν εξασκούνται ουδέποτε χωρίς βεβαιότητα, και μέσω των οποίων οι μετέχοντες καλλιεργούν γαλήνια σοφία που δε γνωρίζει ούτε τον ανταγωνισμό ούτε την ανηθικότητα. Με αρετή, οι μετέχοντες καλλιεργούν την αφοσίωση στην οικογένεια, τους φίλους και την πατρίδα και η φυσική ευπρέπεια ενθαρρύνει έναν άφοβο χαρακτήρα.
Με την αγριότητα μιας τίγρης και την ταχύτητα ενός πουλιού, η άκαμπτη ηρεμία καθυποτάσσει αμαχητί κάθε αντίπαλο. Όμως, το budo no bugei απαγορεύει οποιαδήποτε πρόθεση βίας, κυβερνά τον πολεμιστή, οχυρώνει τους ανθρώπους, καλλιεργεί την αρετή, κατευνάζει την κοινότητα και φέρνει μια γενική αίσθηση αρμονίας και ευημερίας.
Αυτές είναι οι επονομαζόμενες Εφτά Αρετές του Bu, τις οποίες τιμούν οι seijin (οξυδερκή άτομα, μάλλον οι Κινέζοι Κονφουκιανιστές) στο κείμενο με τον τίτλο Godan-sho (ένας αρχαίος κανόνας των κινέζικων τρόπων). Συνεπώς, ο δρόμος του bun bu (μελέτη της φιλοσοφίας και των μαχητικών παραδόσεων, συχνά περιγραφόμενη ως “η πένα και το ξίφος”) έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Ένας μαθητευόμενος δε χρειάζεται το gakushi ούτε το meimoku no bugei, παρά μονάχα το budo no bugei. Έτσι θα βρείτε το Δρόμο. Αυτή η άκαμπτη γενναιότητα θα επηρεάσει βαθιά την κρίση σας στην αναγνώριση της ευκαιρίας και στην αρμόζουσα αντίδραση, καθώς οι περιστάσεις πάντοτε υπαγορεύουν τα μέσα.
Μπορεί να φαντάζω κάπως σκληρός, αλλά η πεποίθησή μου βρίσκεται σταθερά πάνω στις αρχές του budo no bugei. Εάν ενστερνιστείς τα λόγια μου όπως σου τα απεκάλυψα, μην κρατώντας τίποτα κρυφό στο μυαλό μου, θα βρεις το Δρόμο.
Matsumura Bucho, 13 Μαΐου (κάπου στα 1882)”.
